Ruimte voor de toekomst: (grond)stof tot nadenken Call for Papers 2022

Hoe brengen we de verschillende transities samen in onze fysieke ruimte?
We bevinden ons op een kantelpunt over hoe we de toekomst van Nederland vorm gaan geven. We willen duurzamere mobiliteit, maar willen onze vertrouwde (benzine)auto nog niet zomaar opgeven. We willen steden vergroenen maar tegelijk ook verdichten. We willen van het gas af, maar het elektriciteitsnetwerk is vol. We willen de ruimte voor de auto in de stad beperken, maar de stad moet bereikbaar en inclusief zijn en blijven voor alle doelgroepen en logistiek. We zien de fiets als 'het duurzame alternatief', maar de fietspaden lopen over met bakfietsen, stepjes, (elektrische) scooters en flitsbezorgers. Dat betekent dat onze bestaande systemen tegen hun grenzen aanlopen en niet altijd meer kunnen voorzien in de gewenste transities. 

Een transitie bestaat uit een langere periode waar het 'oude' en 'nieuwe' samen bestaan. Dit zorgt voor tegenstrijdigheden in systemen en meer druk op de (openbare) ruimte dan er beschikbaar is. Daarbij wordt het domein steeds complexer vanwege de samenhang tussen de verschillende transities. De te maken keuzes dragen bij aan de snelheid van transities en de ruimtelijke vormgeving. De centrale vraag hierbij is voor welke keuzes staan we nu? En kunnen we de gevolgen van de te maken keuzes wel vatten in onze ontwerpen, modellen en beleidsvorming? 

Hoe zorgen we er bijvoorbeeld voor dat onze (klimaat)doelen worden gehaald en we de gewenste transities zo snel en effectief mogelijk vormgeven? Welke keuzes maak je hierbij als individu? Koop je een elektrische auto terwijl een laadmogelijkheid in de straat geen optie meer is vanwege een vol elektriciteitsnetwerk? En welke keuzes maak je als overheid? Kan je met autodelen en hubs stimuleren zodat er geen elektrische privéauto gekocht hoeft te worden? Helpt daarbij de binnenstedelijke verdichting zonder parkeermogelijkheden? De druk op de bestaande openbare ruimte en groen wordt hierdoor nog groter, maar de CO2 footprint per bewoner is wel kleiner dan bouwen aan de rand van de stad. En willen we verder inzetten op de flitsbezorgers op de fiets in de al erg drukke openbare ruimte en zou levering in de stad niet altijd via afhaalpunten of de (bak)fiets moeten plaatsvinden?

Kortom: genoeg (grond)stof tot nadenken.